IMIĘ I NAZWISKO: Myra Hawley
DATA URODZENIA: 22 sierpień 1963r.
MIEJSCE ZAMIESZKANIA: Kornwalia, Anglia
STAN CYWILNY: mężatka, mąż Mark, córka Natashy
ZAWÓD: Kompozytorka, piosenkarka
KOLOR OCZU: Szaroniebieskie
WZROST: 157 cm
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Utalentowana.
Tworzy piękną muzykę.
Istotnym czynnikiem w zrozumieniu muzyki, a przede wszystkim tekstów Tori Amos jest poznanie jej biografii. Znajomość wydarzeń, które towarzyszyły jej od najmłodszych lat aż do chwili obecnej, a które ukształtowały Tori jako osobę, a więc i pośrednio jej muzykę jest niezbędnym minimum jakie każda osoba próbująca wgryźć się w jej twórczość powinna dysponować. Tori jest artystką, która dzieli się z miłośnikami jej talentu swoimi przeżyciami, doświadczeniami, przemyśleniami, przy czym lubi bawić się słowami, używa licznych nieraz zawiłych metafor, komplikuje narrację. Dlatego w Internecie powstało wiele miejsc gdzie fani zajmują się interpretacją każdego słowa, każdego dźwięku, każdego jej gestu. Poniżej dość szczegółowa biografia artystki. Po tej lekturze zyskasz klucz, dzięki któremu gdy tylko zechcesz będziesz miał/a szansę otworzyć drzwi do jej świata. A więc witaj w świecie Tori Amos... TORI AMOS - ŻYWA LEGENDA Myra Ellen Amos przyszła na świat 22 sierpnia 1963 r. w szpitalu "Old Catawba" w Newton, w Północnej Karolinie (USA), jako córka Edisona i Mary Amos. W jej żyłach ze strony ojca płynie krew szkocka i irlandzka, a ze strony matki indiańska. Ojciec to duchowny protestancki, który służył także w marynarce, starający się kształtować w domu atmosferę pobożności i surowej dyscypliny. Matka to doktor literatury angielskiej, która zanim wyszła za mąż pracowała w sklepie muzycznym. Z tamtego okresu pozostało jej wiele płyt, dzieki którym Tori mogła już we wczesnym dzieciństwie otworzyć się na takich artystów jak na przykład The Beatles. Brat Tori to o dziesięć lat starszy Mike nazwany przez nią "Wielkim Wpływem W Obszarze Muzycznym", ponieważ to on znosił do domu płyty Rolling Stones, Led Zeppelin, które wyraźnie wpłynęły na jej muzykę, a ponadto grał na gitarze. Siostra - Maria, o sześć lat starsza pani doktor to jak Tori mówi inteligencja rodziny. Krewni i rodzina zwracali się do niej Ellen. Dość szybko państwo Amos przeprowadzili się do Baltimore, gdzie przeniesiono duchowieństwo ojca. Tori bardzo lubiła dziadka ze strony matki (częściowo Indianin) i nazwała go zdrobniale "Poppa". Często siadali razem i opowiadał jej o babci, pełnokrwistej Indiance z plemienia Cherokee. Tori uwielbiała te opowieści. Dziadek wywarł duży wpływ na nią, bowiem udało mu się zaszczepić w niej swój sposób postrzegania świata, był też autorem zdania, które Tori pamięta i rygorystycznie przestrzega do dziś: "Nie można oddzielić samego siebie od swojego dzieła". Kilkanaście lat po tym Tori w jednym z wywiadów powiedziała: "Chwilę to potrwało zanim stało się to częścią mnie samej, chodziłam, a w głowie ciągle miałam to zdanie, bo każdy ma jakieś myśli, ale ja już na tyle długo pracowałam jako muzyk, i popełniłam tyle błędów i zdałam sobie sprawę, że to rzeczy, których żałowałam - czy dotyczy to rzeczy, które zrobiłam, czy też nie. Nawet jeśli chcesz się cofnąć i wnieść poprawki, to ciągle pozostaje częścią twojego obrazu". Nie była jednak niewiniątkiem. Kiedy ojciec opowiadał jej po raz pierwszy o chrześcijaństwie, ona spytała go: "A co by się stało, gdyby Józef wyszedł ze stajenki z okrzykiem 'Wow! To jest dziewczynka!'?" Tori rozpoczęła grę na fortepianie w wieku 2,5 lat. Grała ze słuchu - kawałki klasyczne, popularne melodie, wszystko co wpadło jej w ucho. W wieku 3, 4 lat rozpoczęła grę na fortepianie czytając partyturę i tworzy pierwsze własne piosenki. Kiedy zbliżały się jej piąte urodziny, a ona potrafiła ze słuchu zagrać wszystko co jej się spodobało, słysząc to tylko jeden raz, jej rodzice zdecydowali, że powinna dalej rozszerzać swoje horyzonty jako pianistka. W wieku pięciu lat miała przesłuchanie do The Peabody Conservatory (część Baltimore's John Hopkins University) i została najmłodszą osobą, jaką kiedykolwiek tam przyjęto. Ponieważ nauczyciele widzieli w niej osobę, która ma dużo rzeczy do zdziałania, pozwolono jej uczęszczać na zajęcia ze starszymi uczniami. Wtedy właśnie jej nowi przyjaciele pomogli jej odkryć muzykę Beatlesów, Led Zeppelin i Jimi Hendrix'a. W styczniu 1973r. umiera jej dziadek ("Poppa"). Tori wykonuje na pogrzebie jego ulubione hymny i piosenki, zresztą śpiewa dla niego na jego grobie co tydzień aż do 13 roku życia. W wieku 10 lat Tori wymyka się potajemnie z domu do koleżanki by tam słuchać płyt Led Zeppelin (jej ociec zabronił słuchania takiej muzyki w domu). Tam też wspólnie i za pomocą tv uświadamiają się w sprawach kobiecej seksualności. W Konserwatorium radosna gra na fortepianie coraz częściej była zagrożona przez instruktorów, którym nie odpowiadała interpretacja przez Tori klasycznej muzyki. Starali się na niej wymusić aby w momencie gdy gra Mozarta, to tak ma grać jak gdyby on sam grał. Kiedy miała 11 lat, wykonała na egzaminie swój autorski utwór, który komisja Konserwatorium uznała za herezję, czego konsekwencją było wyrzucenie jej ze szkoły. W wieku 13 lat ponownie przyszła na przesłuchanie, ale już nie została przyjęta. Wtedy to Tori ostatecznie pożegnała się z myślą, że zostanie klasyczną pianistką i znalazła sobie nowy cel - postanowiła zostać gwiazdą rocka. W marcu 1977 roku wzięła udział w miejscowym konkursie nastoletnich talentów. Zwyciężyła i zdobyła swoją pierwszą nagrodę w wysokości $100. 31 marca 1977 roku w gazecie Montgomery Journal na stronie dziewiątej pojawia się artykuł nawiązujący do tego wydarzenia. Oto co napisano wówczas o Tori: "Dziewczyna przy pianinie to trzynastoletnia Ellen Amos, zdobywczyni pierwszego miejsca w trzynastym dorocznym konkursie nastoletniego talentu sponsorowanego przez Dział Rekreacji Hrabstwia Mantgomery i Kensington - Wheaton Jaycees. Ellen nie tylko gra i śpiewa, ale jest także utalentowaną kompozytorką. Faktycznie, sama napisała piosenkę, którą wykonywała." Tori powiedziała: "Grałam własną piosenkę tamtej nocy, nazywała się jakoś tak: 'More Than Just A Friend'". W tym samym roku Tori rozpoczęła swoje pierwsze publiczne występy w lokalnych klubach. Pierwszym, który otworzył dla niej swoje drzwi był Mr. Henry's (klub dla gejów). Podczas tych występów zawsze towarzyszył jej ojciec, który robił za przyzwoitkę i ochroniarza. W 1978 roku Tori rozpoczyna szlifowanie głosu i doskonalenie występów w 'Rockville Summer Theater', a także bierze udział w kilku szkolnych produkcjach włączając główną rolę w 'Gypsy'. Kieruje także dziecięcym chórem w kościele jej ojca. W wieku 17 lat, wspólnie ze swoim bratem Mikem nagrywa pierwszy swój singiel zatytułowany 'Baltimore'. Za ten utwór otrzymuje oficjalną pochwałę od burmistrza miasta. Ten singiel oraz nocne występy w klubach sprawiają, że zostaje okrzyknięta 'Miejscową Królową'. Tori szybko dojrzała emocjonalnie. Grając nocami w klubach w Waszyngtonie miała styczność z dorosłym światem. Nieraz spotykała tam kongresmanów ze swoimi kochankami, ludzi którzy próbowali zwierzać się jej ze swoich problemów, a na drugi dzień rano musiała wysłuchiwać wrzasków nauczyciela fizyki. Gra między innymi w barze 'Capital Hilton'. Tam zostaje zauważona przez Washington Post, który 18 grudnia 1980 roku zamieszcza o niej artykuł oraz jej wywiad. W 1981 roku kończy wyższą szkolę 'Richard Montgomery'. W 1983 roku zmienia imię z Myra Ellen na Tori. Istnieje kilka hipotez dlaczego wybrała akurat to imię. Pierwsza z nich mówi, że Ellen sama się tak nazwała na cześć sosny Torrey, która jest małym, zakrzywionym i rzadkim drzewem rosnącym w Południowej Karolinie. Druga sugeruje, że jej nowe imię wywodzi się od słowa 'noTORIous' (notoryczny) ponieważ zawsze nosiła czerwone skórzane majtki, kiedy uczęszczała do Niedzielnej Szkółki w kościele jej ojca. Trzecia natomiast jest najbardziej prawdopodobna (Tori mówiła o tym w wywiadach) - po jednym z jej występów w klubie chłopak jej przyjaciółki powiedział jej: "Nie wyglądasz jak Ellen, wyglądasz bardziej jak Tori" A ponieważ właśnie szukała pseudonimu artystycznego, więc tak już zostało. Zapytana w jednym z wywiadów co oznacza słowo 'Tori' odpowiedziała 'cliTORIs' (łechtaczka). W listopadzie tego samego roku Tori poleciała do San Francisco nagrać kasetę demo przy Narada's Automatic Studio (Michael 'Narada' Walden - producent muzyki tanecznej). W związku z sytuacją na ówczesnym rynku muzycznym (inwazja brytyjska, początki Madonny), Tori została wsparta elektroniką, a jej głos poddany został przyspieszeniu. Efekt się jednak nie spodobał i nagrania poszły do szuflady. 10 września 1984 roku Tori opuszcza rodzinny dom i wyjeżdża do Los Angeles. Dużo koncertuje w klubach Hollywood. Tam też w wieku 21 lat spotyka ją najczarniejsze wydarzenie w dotychczasowym jej życiu. Wracając po jednym z koncertów w Los Angeles postanowiła podwieźć jednego z uczestników imprezy. Sterroryzowana bronią, porwana, więziona, zgwałcona, zmuszona do śpiewania hymnów i porzucona, obiecała sobie, że nikt nigdy o tym wydarzeniu się nie dowie. Wtedy zadeklarowała: "Dziewczyna i jej fortepian są martwi". W 1987 roku zakłada zespół rokowy 'Y Kant Tori Read', w którym grali Matt Sorum z Guns n' Roses (wcześniej The Cult), Eric Williamson i Steve Caton (który aż do płyty 'Venus' współpracował z Tori). W maju 1988 roku ukazuje się ich debiutancka płyta wydana przez Atlantic Records. Przedsięwzięcie to okazało się kompletną klęską, a magazyn Billboard w swojej recenzji określił Tori mianem "bimbo" - 'śpiewającej lali'. Tori nie opuszczała swojego mieszkania przez tydzień. "Cały czas płakałam. Klęczałam na podłodze. Od cudownego dziecka do muzycznego żartu po dwudziestce". Po tych wydarzeniach Tori popadła w depresję. Ponoć większość czasu najbliższych sześciu miesięcy spędziła na kuchennej podłodze w stanie przygnębienia. Ale ta klęska nie oznaczała wcale końca jej kariery, wręcz przeciwnie stała się punktem zwrotnym od którego rozpoczęła się jej wielka światowa kariera. Pewnego dnia poszła do przyjaciółki, tam stał fortepian i Tori zapytała czy może chwilę pograć. Grała pięć godzin. "Dziewczyna i jej fortepian" narodzili się ponownie. Wtedy postanowiła być szczera wobec siebie i swojej muzyki. Zaczęła tworzyć piosenki, które po czterech latach złożyły się na jej pierwszą solową płytę 'Little Earthquakes'. W marcu 1990 roku firma Atlantic postanowiła dać jej jeszcze jedną szansę. Projekt jednak został odrzucony. Dopiero kiedy Tori zagroziła znalezieniem innej wytwórni w grudniu tegoż roku rozpoczyna nagrania. (Koproducentem tej płyty jest jej chłopak Eric Rosse). Zimą 1991 roku Tori przeprowadza się do Londynu, tam też koncertowala w miejscowych klubach. Latem tego roku ogląda film 'Thelma i Louise'. Tori mówi "Gdy zobaczylam scene gwaltu zgasilam telewizor i w ciągu chwili napisałam cały utwór. Następnego dnia wykonalam go pierwszy raz". Utwór ten to 'Me and a Gun' nagrany a capella, który z miejsca stał się kojącym hymnem dla niej samej, i nieoczekiwanie, dla innych ofiar maltretowania. Wiele koncertów kończyła tym właśnie utworem. 13 stycznia 1993 roku zostaje wydana płyta Little Earthquakes', która debiutuje na 15 miejscu brytyjskiej listy przebojów. Później wszystko toczy się już błyskawicznie. 29 stycznia rozpoczyna w Londynie swoje pierwsze światowe tournee, a kończy je 30 listopada w Nowej Zelandii. Płyta okazała się wielkim sukcesem. Tuż po wydaniu swojej 'Little Earthquakes' powstają w Internecie pierwsze fanziny i strony poświęcone jej i jej twórczości. W 1993 roku Tori przenosi się do Nowego Meksyku, gdzie rozpoczyna pracę nad nowym albumem. Spotyka Trenta Reznora z Nine Inch Nails - geniusza muzyki alternatywnej i zaprasza go do chórków w 'Past The Mission'. 31 stycznia 1994 ukazuje się drugi solowy album Tori zatytułowany 'Under The Pink'. Na brytyjskiej liście debiutuje od razu na pierwszym miejscu, a w USA na 12. Na płycie Tori podejmuje wiele tematów, ale robi to w sposób bardziej tajemniczy, skryty niż na poprzedniej swojej płycie. Nie unika także tematów kontrowersyjnych. W utworach 'Icicle' i 'God' zajmuje się tematem masturbacji, rebelią, przemieszaną z protestem przeciw instytucji Kościoła, jak i samą Biblią. Pod koniec lutego Amos rozpoczyna w Anglii kolejne tournee, a kończy je 13 grudnia w Australii. Podczas tej trasy koncertowej drogi jej i Erica Rosse po ośmiu latach wspólnego bycia rozchodzą się. Podczas koncertów jak i w korespondencji Tori spotyka się często z osobami pokrzywdzonymi przez los. Zwierzają się jej, opowiadają najczarniejsze i najboleśniejsze fragmenty swojego życia. Tori staje się dla wielu maltretowanych osób swoistym spowiednikiem. Nie mogąc jednak im doraźnie pomóc postanawia założyć fundację RAINN (Narodowa sieć do spraw gwałtu, molestowania i kazirodztwa) i uruchamia czynny całą dobę telefon pod którym osoby poszkodowane w każdej chwili mogą zadzwonić i uzyskać pomoc. Obecnie RAINN odbiera 75 tysięcy rozmów rocznie. Tori sama w znaczny sposób zasila tę fundację przeznaczając wpływy ze sprzedanych biletów z pierwszych rzędów jej koncertów. Z czasem dołączają się inni np. Calvin Klein. W grudniu 1995 roku wytwórnia Atlantic na swojej internetowej stronie rozpoczyna dystrybucję nowego singla 'Caught A Lite Sneeze' z nowej trzeciej już płyty Tori przez Internet. Tori staje się w ten sposób pierwszym artystą, którego twórczość została oficjalnie rozpowszechniona tą drogą. 23 stycznia 1996 roku pojawia się album 'Boys For Pele'. W Anglii debiutuje na pierwszym miejscu, zaś w USA na drugim. Pele to hawajski wulkan-bogini symbolizujący zniesienie patriarchii. Wiele utworów z tej płyty powstało na skutek rozmyślań nad zakończonym związkiem z Ericem."Ten album jest o tym w jaki sposób kradnę ogień od chłopców mojego życia" mówi Tori. Podczas tournee promującego tę płytę Tori nawiązuje bliską znajomość z Markiem Hawleyem. Kiedy tournee zbliża się do końca orientuje się, że jest w ciąży. Nie przerywa jednak koncertów. 23 grudnia 1996 roku (wigilia wigilii Bożego Narodzenia) Tori przeżywa kolejne straszne chwilę, tym razem jest to ból poronienia. Był to trzeci miesiąc ciąży, a dzieckiem była dziewczynka. W 1997 roku nagrywa muzykę do filmu 'Wielkie nadzieje'. W jednym z utworów po raz pierwszy łączy brzmienie swojego fortepianu z brzmieniem innych instrumentów. Fascynacja nowym brzmieniem oraz przeżycia po utraconym dziecku, to tematy przewodnie płyty 'From The Choirgirl Hotel' nagranej w 300 letniej stodole, zaadaptowanej do roli studia nagrań. 22 stycznia 1998 roku w średniowiecznej scenerii Tori Amos i Mark Hawley wzięli ślub. 5 maja 1998 roku ukazuję się 'From The Choirgirl Hotel'. W Anglii płyta debiutuje na szóstym miejscu, a w USA na piątym. Od 19 maja do 3 grudnia trwa trasa koncertowa zatytułowana 'Plugged'98'. Płyta uzyskała nominację do nagrody Grammy w kategorii najlepszy album alternatywny, a za wykonanie "Raspberry Swirl" Tori przypadła druga nominacja w kategorii najlepsze żeńskie wykonanie rockowe. 18 sierpnia 1999 roku Tori odbywa wspólną trasę koncertową z Alanis Morrissette zatytułowaną 'pięć i pół tygodnia'. 20 września 1999 roku ukazała się kolejna płyta 'To Venus And Back'. Jest to podwójne wydawnictwo. Pierwsza zatytułowana 'orbiting' zawiera materiał studyjny. Płyta ta to zupełnie nowe brzmienie Tori, nie przypominające jej pierwszych płyt. Tori wykorzystuje nowe dźwięki, nowe techniki opierając się w znacznym stopniu na efektach komputerowych. Drugi CD to 'still orbiting' z piosenkami zarejestrowanymi podczas trasy 'Plugged'98'. W styczniu 2000 roku Tori ponownie otrzymała nominację do Grammy w kategoriach: najlepszy album alternatywny i najlepsze żeńskie wykonanie rockowe. 2000 rok był dla Tori rokiem 'zwolnienia obrotów' pewnie z powodu ciąży. Dużo przebywała na swojej farmie w Kornwalii. Nagrała utwór 'Carnival' do ścieżki dźwiękowej do filmu "Mission: Impossible 2". 5 września 2000 roku Tori urodziła córeczkę. Dziecko nazwano Natashya Lorien. 18 września 2001 r. ukazał się nowy album Tori Amos zatytułowany "Strange Little Girls". Na album złożyło się 12 utworów, napisanych i zaśpiewanych przez mężczyzn. Tori wzięła na warsztat utwory takich wykonawców jak między innymi Depeche Mode, Tom Waits, The Beatles czy Slayer. Każdej piosence towarzyszy inny wizerunek Amos, która dzięki stylistom i wizażystom dostosowuje swoje oblicze do każdego z tych utworów. "Nie wiem jakie będą wybory mojej córki za dwadzieścia lat - każda z naszych córek może być jedną z tych dziwnych dziewczynek". Płyta debiutuje na 4 miejscu najlepiej sprzedawanych płyt w USA, na 16 w Wielkiej Brytani i na 6 w Polsce. 30 sierpienia 2001r. w Londynie Tori wykonuje swój pierwszy koncert od dłuższego czasu. 28 września Amos rozpoczyna tournee po Ameryce promując nową płyte. Amos gra solo! Ona i fortepian, czasem muzyk towarzyszący - tak jak za dawanych lat. Koncerty mają trwać do 20 listopada, a z końcem tego miesiąca Tori ma przenieść się z koncertami do Europy i koncertować będzie najprawdopodobniej do 19 grudnia. Wiosną przyszłego roku ma się odbyć druga część tej trasy koncertowej. W czerwcu 2002 roku Tori zdecydowała się zmienić wytwórnię płytową i podpisała kontrakt z Epic records, należącej do Sony Music.
21 października w Europie, a 29 października w USA ukaże się kolejny album Amos, zatytułowany "Scarlet's Walk". Płyta została nagrana w Kornwalii w Wielkiej Brytanii w studiu, w którym powstało kilka innych albumów artystki. Producentką płyty jest sama Tori, a nagrywaniem i miksem zajął się jej mąż Mark Hawley. W nagraniach udział wzięli Jon Evans na basie i Matt Chamberlain na perkusji. "A Sorta Fairytale" to pierwszy singiel promujący nowy album. Na jesieni Tori wyruszy w amerykańską trasę koncertową, natomiast w lutym najprawdopodobniej zawita do Europy.
Tori Amos daje swoim wielbicielom poprzez obcowanie z jej muzyką niezliczone chwile radości, smutku, zamyślenia, fascynacji. W początkowej fazie jej kariery porównywana do Joni Mitchell, trochę do Kate Bush z muzyką w której w brzmieniu słychać było wpływ Led Zeppelin stała się osobą, która przetarła ścieżki i stała się wzorem (niedoścignionym) dla młodszego pokolenia wokalistek rockowych. Alanis Morrissette, Joan Osborne, Sarah McLachlan, Paula Cole, Shawn Colvin i Jewel, Pottery Barn czy wreszcie Fiona Apple swoją muzykę, swoje multiplatynowe płyty, swoje nagrody zawdzięczają Amos. A Tori? Tori została pominięta, ale przecież musi zapłacić za swoją oryginalność, bezkompromisowość, szczerość, za nie schlebianie i nie trafianie w gusta publiczności. I być może dlatego Tori ma chyba najbardziej oddanych i związanych z nią emocjonalnie fanów spośród niezliczonej liczby muzyków. W Internecie można znaleźć dziesiątki, o ile nie setki witryn poświęconych jej i jej twórczości. Oprócz wielu utworów, które znalazły się na płytach Tori Amos stworzyła wiele piosenek, które na tych płytach się nie zmieściły i krąża po świecie (i są nieraz bardzo poszukiwane) jako B-side. Tori nagrała też wiele coverów, kilka piosenek do ścieżek filmowych, kilka duetów, oraz taśmy wideo z koncertów, czy koncert Unplugged w MTV, a o których w biografii nie wspomniałem.
Biografie opracowano za zgodą Mariusza Drożdża na podstawie jego strony internetowej poświeconej Tori Amos, przekazanych przez Sony Music Polska
DYSKOGRAFIA 1992 - 2001:
LITTLE EARTHQUAKES Rok wydania: 1992 Firma: Atlantic 1. Crucify, 2. Girl, 3. Silent All These Years, 4. Precious Things, 5. Winter, 6. Happy Phantom, 7. China, 8. Leather, 9. Mother, 10. Tear In Your Hand, 11. Me And A Gun, 12. Little Earthquakes
UNDER THE PINK Rok wydania: 1994 Firma: Atlantic 1. Pretty Good Year, 2. God, 3. Bells For Her, 4. Past The Mission, 5. Baker Baker, 6. The Wrong Band, 7. The Waitress, 8. Cornflake Girl, 9. Icicle, 10. Cloud On My Tongue, 11. Space Dog, 12. Yes Anastasia
BOYS FOR PELE Rok wydania: 1996 Firma: Atlantic 1. Beauty Queen then Horses, 2. Blood Roses, 3. Father Lucifer, 4. Professional Widow, 5. Mr Zebra, 6. Mr Zebra, 7. Caught A Lite Sneeze, 8. Muhammad My Friend, 9. Hey Jupiter, 10. Way Down, 11. Little Amsterdam, 12. Talula, 13. Not The Red Baron, 14. Agent Orange, 15. Doughnut Song, 16. In The Springtime Of His Voodoo, 17. Putting The Damage On, 18. Twinkle
FROM THE CHOIRGIRL HOTEL Rok wydania: 1998 Firma: Atlantic 1. Spark, 2. Cruel, 3. Black-Dove (January), 4. Raspberry Swirl, 5. Jackie's Strength, 6. Iieee, 7. Liquid Diamonds, 8. She's Your Cocaine, 9. Northern Lad, 10. . Hotel, 11. Playboy Mommy, 12. Pandora's Aquariu
TO VENUS AND BACK Rok wydania: 1999 Firma: Atlantic 1 CD - Venus Orbiting: 1. Bliss, 2. Juarez, 3. Concertina, 4. Glory Of The 80's, 5. Lust, 6. Suede, 7. Josephine, 8. Riot Poof, 9. Datura, 10. Spring Haze, 11. 1000 Oceans 2 CD - Venus Live Still Orbiting: 1. Precious Things, 2. Cruel, 3. Cornflake Girl, 4. Bells For Her, 5. Girl, 6. Cooling, 7. Mr. Zebra, 8. Cloud On My Tongue, 9. Sugar, 10. Little Earthquakes, 11. Space Dog, 12. Waitress, 13. Purple People
STRANGE LITTLE GIRLS Rok wydania: 2001 Firma: Atlantic 1.New Age, 2. 97' Bonnie and Clyde, 3. Strange Little Girl, 4. Enjoy the Silence, 5. I'm Not in Love, 6. Rattlesnakes, 7. Time, 8. Heart of Gold, 9.Don't Like Mondays, 10. Happiness is a Warm Gun, 11. Raining Blood, 12. Real Men
|
